Sangtekster til Hele Norge synger

På denne siden finner du tekstene til sangene som skal synges under Hele Norge synger 26. april.

SOLTRALL

Tekst: Alf Prøysen/ Melodi: Trad.

Nå skinner sola i vinduskarmen, og katta maler som aldri før.

Den ligger langflat og kjenner varmen og er ei katte med godt humør.

Heisan! Og dudliattentei! For sola og deg og meg.

I karmen står det ei flittig Lise med raue blomster så slank og fin.

Det er så moro å stå og vise seg fram for sola i stasen sin.

Heisan! Og dudliattentei! For sola og deg og meg.

Han Filiokus i kalvebingen, han danser ringdans med stor kommers.

Nå greier'n takta i innersvingen og setter halen sin rett til værs!

Heisan! Og dudliattentei! For sola og deg og meg.

Ja sola skinner på hønsetrammen, så snøen bråner ved hver en vegg.

Og høna kjenner seg rau i kammen og går mot reiret og legger egg.

Heisan! Og dudliattentei! For sola og deg og meg.

Hu Kari traller og ler mot sola, da kommer noen i tunge sko.

Og opp går døra og inn han Ola, så tar de springdansen begge to.

Heisan! Og dudliattentei! For sola og deg og meg.

KRÅKEVISA

Trad. frå Stord

Og mannen han gjekk seg i vedaskog.

Heifara, i vedaskog!

Då satt der ei kråke i lunden og gol.

Hei fara! Falturilturaltura!

Og mannen han tenkte med sjølve seg,

heifara, med sjølve seg:

Skal tru om den kråka vil drepa meg?

Hei fara! Falturilturaltura!

"Å no har eg aldri høyrt større skam!

Heifara, høyrt større skam!

Har du høyrt at ei kråke kan drepa en mann?"

Hei fara! Falturilturaltura!

Og mannen han spente sin boge for kne.

Heifara, sin boge for kne.

Så skaut han den kråka så ho datt ned.

Hei fara! Falturilturaltura!

Så spende han føre de folane tolv,

Heifara, de folane tolv.

Så køyrde han kråka på låvegolv.

Hei fara. Falturilturaltura!

Av skinnet så gjorde han tolv par skor.

Heifara, han tolv par skor.

Det beste paret det gav han til mor.

Hei fara! Falturilturaltura!

Av tarmane gjorde han tolv par reip.

Heifara, han tolv par reip.

Og klørne dei hadd’ han til møkkagreip.

Hei fara! Falturilturaltura!

Og nebbet det brukte’n til kyrkjebåt,

Heifara, til kyrkjebåt,

så folk kunne segla båd’ til og ifrå.

Hei fara! Falturilturaltura!

- mellomspel -

Av augo så gjorde han stoveglas.

Heifara, han stoveglas.

Og nakken han sette på kyrkja til stas.

Hei fara! Falturilturaltura!

Og den som 'kje kråka kan nytta så,

heifara, kan nytta så,

han var ikkje verd ei kråke å få.

Hei fara! Falturilturaltura!

EG VEIT EI LITA JENTE

Tekst: Georg Robert Schirmer

Eg veit ei lita jente, ja, eg kjenner a så vel,

eg veit ei lita jente nord i skogen

med raude kinner, augo blå,

med fine hender, føter små,

eg veit ei lita jente nord i skogen.

Ved blomstertjønna langt te skogs,

så langt, så langt te skogs,

der talatrosten syng så vent om kvelden,

på sætervollen stod

ei vene jente glad og lo,

for straks austan tjønna der gjekk losen.

Og raud og rund gjekk sola

attom åsen ned i vest,

så mørkt, ja så mørkt det vart i skogen.

På sætervollen ga’

ei vene jente bort sitt ja,

eg har ein liten kjærast nord i skogen.

PÅL SINE HØNER

Trad. frå Gudbrandsdalen

Pål sine høner på haugan ut sleppte,

hønen' så lett over haugane sprang.

Pål kunne vel på hønom fornemma:

reven var ute med rumpa så lang.

Klukk, klukk, klukk! sa høna på haugom.

Pål han sprang og rengde med augom:

"No tor' eg ikkje koma heim åt ho mor!"

Pål han gjekk seg litt lenger på haugen,

fekk han sjå reven låg på høna og gnog;

Pål han tok seg ein stein uti neven,

dugleg han då til reven slo.

Reven flaug så rova hans riste

Pål han gret for høna han miste;

"No tor' eg ikkje koma heim åt ho mor!

"Hadd' eg no nebb, og hadd' eg no klør,

og visste eg berre kor revane låg,

skull' eg dei både rispe og klore

framantil nakken og bak over lår.

Skam få alle revane raude!

Gud han gjeve dei alle var daude,

så skull' eg trygt koma heim åt ho mor!

Ikkje kan ho verpe, og ikkje kan ho gala,

ikkje kan ho krype, og ikkje kan ho gå.

Eg får gå meg til kverna og mala,

og få att det mjølet eg miste i går.

"Pytt!" sa'n Pål, "eg er ikkje bangen,

Pytt!" sa'n Pål, "eg er ikkje bangen,

kjeften og motet har hjelpt no så mangein,

eg tor' nok vel koma heim åt ho mor!"

Pål han kornet på kverna til å sleppe,

så at det ljoma i kvar ein vegg,

så at agnene tok til å flyge,

og dei vart lange som geite-ragg.

Pål han gav seg til å le og til å kneggje

"No fekk eg like for høna og for egget,

no tor' eg trygt koma heim åt ho mor!"

HÅVARD HEDDE

Trad. frå Setesdal

Eg heiter Håvard Hedde og er så ven ein kar.

No vil eg burt og gifte meg og rydja meg ein gard.

Eg bur oppunder fjell,

og jenta hev eg lova,

Eg svik ho inkje hell.

Garden den er liten men skogjen den er god.

D heve eg tvo furu’r, og dei skal stå i ro.

Eg bur oppunder fjell,

og jenta hev eg lova,

Eg svik ho inkje hell.

Og når det lid på tidi, og borni aukar på,

så høgg eg ned den eine, den andre let eg stå.

Eg bur oppunder fjell,

og jenta hev eg lova,

Eg svik ho inkje hell.

- mellomspel -

Han reiste ifrå Langeid, og då var jenta fest.

Men det var med ein annan, det hev'en trega mest.

Eg bur oppunder fjell.

Og jenta som eg lova

ho sveik meg likevel

TORDIVELEN OG FLUA

Trad. etter Alf Prøysen

Og tordivel’n knytte på seg hosobæind.

Pirion!

Så flaug ‘n like til fluguland,

piri mitt mitt parian

dan diri ditt ditt darian

dan pirion!

Og tordivel’n ville tel flugua fri.

Pirion!

«Å, vil du vara kjærringa mi»,

piri mitt mitt parian

dan diri ditt ditt darian

dan pirion!

«Nei, åssen kæin du nå tenkje slik.

Pirion!

Du er fattig og jeg er rik:»

piri mitt mitt parian

dan diri ditt ditt darian

dan pirion!

«For når du graver i muld og jord.

Pirion!

Så sitter jeg ved kongens bord»

piri mitt mitt parian

dan diri ditt ditt darian

dan pirion!

«Og når du krabber i åker og eng

Pirion!

‘spaserer jeg på silkeseng.»

‘piri mitt mitt parian

dan diri ditt ditt darian

dan pirion!

Da slo tordivel’n flugua på kinn.

Pirion!

«Detta ska du ha att for kjæften din!»

piri mitt mitt parian

dan diri ditt ditt darian

dan pirion!

Flugua sætt’ seg på snippen og gret.

Pirion!

«Å reis itte frå meg men ta meg med.»

piri mitt mitt parian

dan diri ditt ditt darian

dan pirion!

«Når skal så vårt bryllup stå?»

Pirion!

«Itte i år men tel neste vår».

piri mitt mitt parian

dan diri ditt ditt darian

dan pirion!

Og bryllupet vart både gildt og stort.

Pirion!

Og bryllupet sto på en hestelort.

piri mitt mitt parian

dan diri ditt ditt darian

dan pirion!

Og dansen gikk lystig i brudehus. Pirion!

Det danse to lopper det spelte ei lus.

piri mitt mitt parian

dan diri ditt ditt darian

dan pirion!